Herstel het gekwetste kind in jezelf

Voel jij je soms zo klein als een kind bij een boze blik of een negatieve opmerking? Reageer je soms op een manier waarbij je je heel klein en kwetsbaar voelt? In dit blog artikel lees je over het gekwetste kind, en vooral hoe je je eigen gekwetste kind kunt herstellen.

De kleine in jou, het gekwetste kind

Misschien heb je wel eens gehoord over de kleine in jou, het gekwetste kind, het kwetsbare deel in jou dat je ooit hebt gevormd. Dat kleine deel in jou heb je ontwikkeld tijdens je ontwikkelingsjaren. Een periode waarin je nog niet in staat was om kritische vragen te stellen bij situaties die gevoelsmatig niet kloppen. En dus deed je toen iets dat nu achteraf niet zo effectief lijkt.

Wat levert het op om je gekwetste deel te kennen?

Doel van het ontdekken van je gekwetste kleine kind is om te begrijpen hoe je nu doet als je je geraakt voelt in je gekwetste deel, zodat je NU leert effectief te handelen bij triggers van je gekwetste deel. 

Hoe ontwikkel je een gekwetst deel?

Als kind ben je afhankelijk van volwassenen EN je kritische denken is nog niet uitontwikkeld (minder ontwikkelde prefrontale cortex). Als je in die leeftijdsfase (kind) iets meemaakt, dan denk je en handel je als een kind. En dat kan niet altijd effectief zijn. Op dat moment lijkt het je te helpen om de spanning op te lossen, maar als volwassene kan de spanning weer terugkomen.

Voorbeeld van je gekwetste kleine kind

Stel je nou eens voor dat jij thuis woont met je vader en moeder. Je bent 7 jaar en je moeder is extreem kritisch. Ze heeft regelmatig kritiek op hoe je doet of wat je niet doet. En iedere keer lijkt het wel alsof je niets goed kunt doen in de ogen van je moeder. De lat van eisen ligt extreem hoog. 

Wat doe je dan als 7 jarige? 

Je bent afhankelijk van je moeder (en haar liefde). Wat je dan NIET doet is spreken als een volwassene en zeggen: “mam ik ben er nu klaar mee, met jou kritiek!” Nee, je doet iets anders, iets dat elk afhankelijk kind in zo’n situatie zou doen. 

Je gaat echt enorm je best doen om te zorgen dat je moeder geen kritiek meer op je kan hebben. Ondanks dat je wellicht boosheid voelt, of verdriet, over het gedrag van je moeder, uit je die boosheid of dat verdriet niet. En het binnenhouden van je WARE gevoel en het niet uiten van je WARE gevoel, gaat steeds meer tegen je werken.

Logisch dat je meegaat met je moeder, want je bent immers afhankelijk van haar. En je bent nog niet in staat (cognitief) om te zeggen: “hé, mam, jij legt de lat zo hoog voor jezelf, prima als jij zulke eisen stelt aan jezelf, maar ik heb mijn eigen norm om naar te leven!” Dus, dat doe je helaas nog niet!

Dus, wat doe je wel, en wat doet elk kind? Je gaat mee in datgene wat je moeder tegen je zegt. Je gaat je zodanig gedragen om te voorkomen dat je moeder ook nog maar enige vorm van kritiek op jou kan hebben. 

En dan wordt het ingewikkeld voor je!! 

Want je voelt boosheid en verdiet over je moeders gedrag, maar die uit je niet, en je doet je uiterste best omdat je wil dat je moeder van je houdt. 

Kortom, je onderdrukt gevoelens van boosheid en verdriet en handelt om liefde te ontvangen, maar die liefde is plots voorwaardelijk geworden. 

Voor een kind is dit een hele complexe situatie, waarbij je diep van binnen een kwetsbaar deel vormt. En dat gekwetste deel kun je lange tijd negeren, maar er komt ooit een moment in je leven dat je last krijgt van je NIET gevoelde gevoel. 

Loyaliteit naar je moeder

Als kind voel je natuurlijk een loyaliteit naar je moeder. Sterker nog. Je bent afhankelijk van je moeder om te overleven. Dus, je stopt je boosheid weg, en je laat je verdriet niet zien, en bent eigenlijk bezig met de gevoelens van je moeder. Wat moet ik doen om mama blij te maken!

Tot op een dag, alles verandert. Stel, je bent 25 jaar en krijgt een relatie met iemand. En die persoon plaatst op een dag een opmerking die bij jou verkeerd valt. En dan, plotseling schiet jij uit je slof. Je schiet uit je slof en reageert heel fel op die persoon. Een reactie die niet in verhouding staat tot de opmerking van die persoon.  

In dat moment merk je dat je al je opgekropte boosheid en verdriet niet langer kunt binnenhouden. Opeens ligt al je boosheid en verdriet op tafel. In dat moment ben je dus geraakt in je kwetsbare kind. Je bent geraakt in dat kwetsbare deel van je dat al die tijd niet in staat was om zich te uiten! En plotseling hou je het niet meer binnen en reageer je dus boos op een opmerking van je partner. Dat was de trigger. Maar je reactie heeft in essentie niets te maken met die opmerking van je partner! Dat is belangrijk om te beseffen. Het is “slechts” de trigger voor je gekwetste kind.

Automatisch reactie van je kwetsbare deel

Het is belangrijk om te beseffen dat je, omdat je je door de kritiek van je partner zo voelt als het gekwetste kind, je dan automatisch reageert vanuit je kwetsbare deel! 

Je partner zal in dat moment niet begrijpen wat er gebeurt.  

Je automatische reactie van felle boosheid is voor je partner niet logisch. Maar je automatische reactie is WEL logisch. 

Je kwetsbare deel vindt eindelijk een uitlaatklep. Eindelijk een manier om al die opgekropte boosheid te uiten. En, hoewel het niet effectief is in dat moment, is het logisch en begrijpelijk dat je je zo voelt. Je voelt je namelijk weer dat gekwetste kind. Alleen, nu kun je je uiten. Alleen, uit je je boosheid richting je partner, terwijl het eigenlijk de boosheid is die je voelt voor je moeder. 

Geen wonder dat het ingewikkeld is om hier zomaar uit te komen.

Maar, het is natuurlijk niet gezond voor je relatie als je telkens bij een opmerking reageert vanuit je gekwetste kind.

Wat je nodig hebt is het gekwetste deel van jou een plekje te geven. Je niet gevoelde gevoelens een plekje te geven. Om als het ware te genezen of te herstellen, zodat je in de toekomst steeds minder last hebt van je automatische reactie als je je gekwetst voelt.

Met andere woorden. Het is tijd om jezelf weer in balans te brengen door je gekwetste kind te omarmen en te helpen met opgroeien. 

Laten we tot slot eens kijken hoe je dat doet. 

Balans vinden voor je gekwetste deel

Je gekwetste jonge kind zal altijd een deel van je blijven. Ooit heb je dat in je geheugen gevormd en dat heb je automatisch gedaan. Je hebt bij elk moment van kritiek van je moeder, door je niet te uiten, je gekwetste deel versterkt. En zo loop je jaren rond met een kwetsbaar deel. 

Dat gevoelige plekje zal er altijd zijn. Het is dus belangrijk om, als je ouder wordt, je daar bewust van te zijn dat daar een gevoeligheid zit. Als je bereid bent om te aanvaarden dat je je ooit diep gekwetst hebt gevoeld, dan kun je het aanpakken en veranderen. 

Je begint dan met het ontdekken van patronen in je leven waarin je jouw kwetsbare kind voelt. De triggers ontdekken die je wond weer openhalen. 

Je kunt dan kijken naar hoe je je dan voelt, en hoe je dan doet of niet doet. Je kunt ook kijken hoe anderen op jou reageren als je zo reageert vanuit je gekwetste deel. 

Kortom, door samen met een professionele hulpverlener te onderzoeken wat er precies speelt, kun je ontdekken wat je nodig hebt om niet meer automatisch vanuit je gekwetste deel te reageren. 

Een professionele hulpverlener helpt je met inzicht in een patroon van voelen, denken en doen. 

En als je inzicht hebt in je unieke patroon van je gekwetste kind, dan is het als het ware alsof je dat gekwetste deel weer eventjes nu opnieuw naar boven haalt. En dan kun je, nu met je volwassen leeftijd, beslissen hoe je nou eigenlijk wilt handelen als je je gekwetst voelt.  

Je gebruikt dus NU je ontwikkelde prefrontale cortex om je gekwetste deel te helpen een andere beslissing te nemen. Je neemt NU een effectieve beslissing -ondanks het gekwetste gevoel dat blijft- omdat je leert om anders om te gaan met je gekwetste gevoel.

En je leert om jezelf te troosten als je je zo gekwetst voelt. Dat helpt je om het gekwetste deel in jezelf te herstellen. 

Ik hoop dat deze blog post waardevol voor je was. Ik dank je hartelijk voor het lezen en mocht je eens willen doorpraten. Dat kan altijd vrijblijvend. Voor meer informatie klik je hier op afspraak.