Mama, papa, houden jullie van mij als ik ….?

Kinderen die vastlopen in hun wereld (geen liefde en aandacht krijgen) zoeken meestal de oorzaak bij zichzelf. Ze denken dat er iets mis is met ze. En die gedachte is niet alleen onjuist, maar brengt kinderen in grotere problemen. Wil je weten hoe dat precies zit? Lees er meer over in deze blog post.

De wereld vormt je brein

Elk kind dat vastloopt in de wereld loopt eigenlijk vast omdat de volgende vraag zich aandient: “is er iets mis met mij?” En die vraag stellen kinderen zich vooral als papa en mama niet tonen hoeveel ze van hun kind houden!

Het antwoord dat de meeste kinderen kiezen op die vraag is “JA, er moet iets mis zijn met mij!”

Waarom denken kinderen zo? Laten we daar nu eens bij stilstaan.

Het brein waarmee je in de wereld komt is niet jouw brein. Je wordt niet geboren als een witte bladzijde. De wereld waarin je wordt geboren is de wereld waarin je brein zich allereerst vormt. En als je dan naar je wereld kijkt met dat brein, dan zie je niet “de wereld”, maar een reflectie van jouw wereld. De wereld zoals jij die ervaart en betekenis geeft. En helaas doe je dat als kind allereerst vanuit de aanname dat er wel iets mis met jou moet zijn als de wereld je geen liefde en aandacht geeft.

Met andere woorden: als je in een onveilige omgeving (gebrek aan liefde en aandacht) wordt geboren en opgroeit, dan bekijkt je brein de wereld vanuit ervaring met onveiligheid. En dan voelt de wereld als onveilig en leer je niet hoe veiligheid voelt.

Als kinderen zich onveilig voelen zoeken ze eerst de oorzaak bij zichzelf. Er zal wel iets mis zijn met mij. En dan gaat het kind van alles doen om op te lossen wat er mis is met het kind. En dan leert het kind NOOIT hoe veiligheid echt voelt.

Wat het kind nodig heeft is iemand die het kind leert hoe het voelt om je veilig en geliefd te voelen in de wereld.

Veilige omgeving

Laten we eens kijken hoe veiligheid werkt in ons lichaam.

Onze longen verwachten zuurstof. Daar zijn ze voor gemaakt. En als onze longen zuurstof krijgen, en we ademen rustig in en uit, dan voelt ons lichaam ontspannen.

Net zoals onze longen zuurstof nodig hebben, zo heeft ons lichaam liefde, warmte en aandacht nodig. Als je lichaam liefde, warmte en aandacht krijgt, dan maakt je lichaam oxytocine en serotonine aan, en dan voelt je lichaam zich ontspannen en blij.

Als je longen geen zuurstof krijgen, dan merk je dat meteen. Dan reageert je brein direct om je weer in veiligheid te brengen. Een lichaam dat geen zuurstof krijgt vertelt onmiddelijk aan het brein: zoek NU een oplossing! En de oplossing is een ruimte met voldoende zuurstof en zorgen dat je weer kunt ademen.

Als je lichaam geen liefde, warmte en aandacht krijgt, dan zoekt je lichaam (onbewust) naar een oplossing. Je lichaam vertelt dan ook aan je brein: zoek een oplossing! En het kinderbrein denkt: er is iets mis met mij, want ik krijg niet wat ik wil. Ik moet iets doen om liefde van mama en papa te krijgen.

“Er is iets mis met mij” is voor de meeste kinderen het makkelijkste antwoord omdat ze daar iets aan denken te kunnen doen. Ze denken: als ik zorg dat er niets mis is met mij dan is het probleem opgelost.

Het kind zou kunnen denken: er is iets mis met de wereld als ik geen liefde krijg. Echter, dat zou betekenen dat het kind de wereld dient op te lossen, en dat is voor kinderen een onmogelijke taak. Dus dan maar denken dat je zelf iets moet veranderen om liefde te krijgen.

De voor de hand liggende oplossing is natuurlijk: zoek een ruimte (wereld) waar je wel liefde en aandacht krijgt. Maar ja, hoe doe je dat als afhankelijk kind!?

Kinderen die het probleem bij zichzelf zoeken, verwijderen zich zo steeds meer van zichzelf. Ze richten zich op de wereld en doen van alles om de “goedkeuring van de wereld” (gevoel “ik doe er toe!”) te krijgen. En als ze dat gevoel niet krijgen, dan heeft dat invloed op hun gedrag. En zo verliezen ze dus verbinding met zichzelf. Met hun eigen gevoel.

Ontwikkeling brein van het kind

Elk kind verblijft ongeveer negen maanden in de baarmoeder en in die wereld ontwikkelt zich het brein. En natuurlijk gaat de ontwikkeling van het brein door na de geboorte.

Maar essentieel is dat het brein van het kind zich vanaf de eerste dag ontwikkelt in de relatie met de omgeving. En als de omgeving onveilig voelt, als de omgeving zorgt voor spanning, dan heeft dat een effect op de ontwikkeling van het brein. Het brein is geen blanco bladzijde meer als je in de wereld komt.

Stel je maar voor: een moeder die heel ontspannen geniet van een zwangerschap en zich veilig voelt. Of een moeder die bezig is om te overleven, die in een stressvolle situatie leeft en die in haar lichaam cortisol vrijmaakt omdat ze gespannen is.

Welk van die twee breinen van het kind denk jij dat zich veilig voelt en zich veilig ontwikkelt?

En het gaat hier niet om een schuldvraag. De essentie van deze vraag is de volgende realisatie: bewust te zijn dat het brein waarmee je in de wereld bent gekomen, al gevormd is in een omgeving!

En als die omgeving onveilig was, om wat voor reden dan ook, dan kun je daar last van hebben. Tenzij je iemand in je leven leert kennen die leert om je weer veilig te voelen.

Maar als je niet zo’n veilige persoon in je leven hebt, dan leer je dus ook niet om je veilig te voelen bij jezelf. En ben je eigenlijk continu bezig met het oplossen van datgene wat jij denkt dat er mis is met jou! Terwijl er in essentie niets mis met jou is. Alleen weet je dat als kind niet. En als volwassen kun je nog rondlopen met zo’n gevoel van er is iets mis met mij.

En dan kan het helpen om hulp te zoeken door er eens met een professional over te praten.

Kortom, als je je herkent in het opgroeien in een onveilige omgeving. Ga dan eens na hoe jij als kind bent omgegaan met je onveilige gevoel. Heb jij wellicht ook gedacht dat er iets mis was met jou? En heb je je ooit afgevraagd wat er eigenlijk “mis” was met de wereld waarin je bent opgegroeid?

Wellicht was je omgeving ook niet in staat om je die liefde en aandacht te geven die je nodig had, omdat je omgeving niet geleerd heeft wat liefde en aandacht is! En zo blijven we denken dat er iets mis met ons is, en raken we onszelf kwijt!

En dat gevoel van “er is iets mis met mij” kun je gelukkig oplossen.

Spreekt dit onderwerp je aan en wil je er over doorpraten, maak dan eens persoonlijk kennis tijdens een vrijblijvend gesprek. De afspraak kun je nu maken door hier mijn agenda te openen.

Met een warme groet,

Guan